“Politieke kartels zijn gearrangeerde huwelijken en die lopen meestal ongelukkig af”
Ook de burgervader van Oostende gaat opzoek naar partners om onder de zelfde deken te kruipen. Het is een indirecte toegeving aan een gefaald beleid waarvoor de vernieuwingscoalitie verantwoordelijk is. Maar veel erger is dat het vertrouwen in eigen kracht verloren ging. “Je moet niet naar kartel-partners gaan zoeken als je overtuigd bent van je eigen kunnen. Dit doe je alleen, als je van jezelf weet dat je gefaald bent en het vertrouwen van uw inwoners kwijt bent. Maar het is tevens ook een verraad aan je eigen identiteit”. Aldus: Partijvoorzitter Wyffels René F.B.
Politieke kartels zijn per definitie gearrangeerde huwelijken en die zijn meestal ongelukkig.
Wantrouwen sluimert dan altijd en jaloezie komt boven als blijkt dat de ene partner plots geliefder is dan de andere. Dat is voor alle partijen zo. Het neemt niet weg dat de manier waarop Groen in Vilvoorde bij het huisvuil is gedumpt ongenadig was. Wie een beetje gentleman is en vindt dat de kartelpartner nog niet klaar is om een ambt op te nemen, zegt dat vooraf. Niet als de buit binnen is. Meestal is de belangrijkste bedoeling van partijen die een kartel vormen om samen een score te halen om de grootste formatie te worden omdat het alleen niet lukt. Om, eens de stemmen geteld, aan zet te zijn. Dat de dagen van kartels geteld lijken, daar hoeven we vanuit democratisch oogpunt niet echt rouwig over te zijn.
De zuiver politieke kartels kraken. Dat zit in de aard van het beestje. Het gaat uiteindelijk om meerdere partijen die een grote gemene deler hebben, maar veel kleine verschillen. In een kartel zit altijd een grote en een kleinere speler. Denk aan VLD-Vivant, SP.A-Spirit en CD&V en N-VA. De grote doen dat om hun macht minstens te consolideren, de kleine om mee te kunnen spelen. Het piepkuiken wordt, zoals de geschiedenis heeft uitgewezen, op den duur vaak opgevreten. Soms gebeurt het dat het ei van de kleinere partij onder de grote vleugels wordt uitgebroed.
Vandaar dat Bonte Groen een koekoeksjong noemde, een koosnaampje voor een gevleugelde parasiet. Een beetje bitter, men zou bij SP.A onderhand moeten weten dat Groen een partij is als een andere als het een kartel aangaat. Ze doen het echt niet om de sociaaldemocraten van de ondergang te redden. Ze gaan in eerste instantie vol voor zichzelf. Zoals Groen in Gent kartelkiezers opriep om naamstemmen te geven aan hun kandidaten en niet op de lijst.
(BRON: Nieuwebald)
HOME